Kaynak dilde, sonda ikiz ünsüz bulunan tek heceli alıntılar, Türkçede yalın durumda veya ünsüzlerden önce tek ünsüzle kullanılır ancak eklenme veya birleşme sırasında, bir ünlüden önce bu söz sonu ünsüz yeniden ikizleşir. Bu ses olayı /b/, /c/, /d/, /t/, /k/, /l/, /m/, /n/, /s/, /z/ ünsüzleriyle biten sözcüklerde ortaya çıkar: zan~zannet-, his~hisset-, rab~rabbi, hak~hakkı vb. "cilt~cildi" görüldüğü gibi son ünsüz ikizleşmez. Burada ötümlülük-ötümsüzlük nöbetleşmesi vardır. Doğru cevap D'dir.