1909 yılında Kanun-i Esasi’de yapılan değişiklikler genel itibariyle Padişahın yetkisini azaltmayı ve Meclis-i Mebusan’ın yetkisini arttırmayı amaçlayan değişikliklerdir. Ancak Sadrazamın atanması konusundaki yetki, önceden olduğu gibi 1909 değişikliklerinden sonra da Padişaha ait bir yetki olarak kalmaya devam etmiştir.