Türk sosyoloji literatüründe Baykan Sezer’in ismi 1960’ların sonlarında göze çarpmaya başlar. Çalışmalarının en belirgin özelliği, 1950’lerin hâkim uyumcu dünya görüşlerine, Türkiye’de toplumsal düşünceye yön veren modernleşme teorilerine karşıt bir biçimde eleştirelliği ön plana çıkarmasıdır. Görüşleri büyük ölçüde 1960’ların sert ideolojik kutuplaşma ortamında biçimlenen Sezer’in yaklaşım tarzı bu dönemin sorunlarıyla yakından ilişkilidir.