Safranbolu’da her ailenin kışlık ve yazlık iki evinin bulunması, hatta yazlık evlerin daha geniş bahçeler içinde yer almaları, kışlık evlerden daha büyük olmaları ve ailelerin daha çok ticaret ile uğraşmaları zenginlik işaretidir. Bu refahın nereden geldiği incelendiğinde, şu başlıklar görülür: Ailelerin kent dışında geniş tarlaları vardır. Ancak kendileri ekip biçmez ortakçılara verirler. Geleneksel yaşama biçiminin gereği olan kapalı ekonomide evler kendi yiyeceklerini kendileri üretir.
Yazlık evin geniş bahçelerinde her tür sebze ve meyve, hem taze olarak tüketilmek hem de işlenerek kışın kullanılmak amacıyla üretilir. Bu sistemde evin yiyecek masrafları çok azalmış olur. Diğer üretim kaynakları içinde en önemlisi dericilik ve yemeniciliktir. Bunların dışında küçük el sanatları çarşı bölgesinde yer alır. Ticaret, hem toptan hem perakende olarak yapılır. Hayvancılık, kerestecilik, yemenicilik, safran toptan uğraşlar içindedir. İthal malların kent içinde ve çevre pazarlarda satılması ayrı bir gelir kaynağıdır. Ticaret ve üretimin kent içinde yer alması kendine has bölgeler ve pazarlar içinde olur.