İç mekânda görülen sütun, tonoz ve kemerler ile diğer mimari öğeler “işlevsel” öğeler olmaktan çıkıp, geleneksel mimarinin “strüktür simgeleri” olarak kullanılmışlardır. Amaç, var olan doğal bir kütlenin içinin oyulması suretiyle bir boşluk, dolayısıyla bir iç mekân yapmaktır. Geniş bir mekân, herhangi bir strüktür kullanılmadan ve örtü sorunuyla karşılaşmadan düz tavanlı yapılabiliyor, düz bir tavanın ortasına kubbe oyulabiliyor, bunun için de ne ince statik hesaplara ne de sütun, paye, kemer gibi taşıyıcı elemanlara ya da geçiş öğelerine gerek duyuyordu. Kaya yerleşimlerinde, tüf bloklarının içine oyulan mekânların, iklim ve ısı farklarının büyük olduğu İç Anadolu Bölgesi’nde, kışın soğuktan yazın sıcaktan korumada eşşiz bir yalıtıma sahip olmaları önemli bir etkendir. Kaya yerleşimlerinde mekânların yumuşak tüf kütlelerine oyularak yapılıyor olması, bu yapıları yapan mimarlara statik sorunlarla uğraşmama kolaylığını sağlamıştır. Siyasal otoritenin bölgede sık sık zayıflaması ve bölgenin dış saldırılara karşı dönem dönem çok savunmasız kalması, savunulması daha kolay olan kaya yerleşimlerinin önemini arttırmıştır. Yeraltı şehirleri, bölgede yerin altında, birbirine rampa ve basamaklarla bağlanan farklı düzeylerdeki mekânlardan oluşmaktadır. Dikey bacalarla sağlanan mükemmel havalandırma sistemine rağmen insanlarla dolu olduğunda havasız kalabilecek bu karanlık mekânlarda yaşayabilmek oldukça güç gözükür. Doğru seçenek A'dır.