Eğitim bireylere toplumun ‘temel’ değerlerini aktararak, toplumsal bir yapıştırıcı işlevi görmektedir. Ayrıca, işlevselcilere göre, eğitim hem toplumdaki sosyal hareketliliği sağlayarak belli bir denge ortaya çıkarmaktadır hem de yetenekli bireylere sağladığı fırsat eşitliği ilkesiyle bunun adaletli bir şekilde dağılmasına aracılık etmektedir. İşlevselci yaklaşıma göre, çağdaş toplumlarda belirli statü ve konumlara ilerlemede bireysel yetenek ve çaba toplumsal kökenden daha önemli olduğu için, eğitim, uzmanlaşmayı sağlayarak ve bireyleri yeteneklerine göre sınıflandırarak “iyi” eğitimli olanların “daha iyi” mesleki konumları elde etmelerine olanak tanıyacaktır. Böylece toplumsal kökenden öte, yetenek ve çabanın öne çıkacağı “fırsat eşitliği”nin gerçekleştiği bir toplum yaratılmasının olanaklı olduğu varsayılmaktadır. İşlevselci yaklaşıma göre, yetenekli kişileri ayırıp seçmekte ve böylece en yetkin ve azimli olanların en yüksek konumlara gelmesini sağlamakta kullanılan etkin ve akılcı bir araç olmuştur.