Osmanlı Devleti’nin ciddi anlamda eğitimle ilgilenmesi, eğitim üzerinde bir devlet politikası yürütmesi ancak on sekizinci yüzyıldaki Avrupa karşısında alınan savaş yenilgileri sonucunda gündeme gelmiştir. Bu yenilgiler sonucunda III. Selim’in başlattığı “nizam-ı cedid” adıyla başlattığı reform hareketleri temelde askerî yenilenmeyi hedef almıştı. Bu nedenle “padişah talim ve eğitim alanındaki gereksinimini, yabancı subayları danışman ve eğitimci olarak davet etmek suretiyle karşılamaya çalıştı” (Zürcher, 2003: 41).

Kanuni Sultan Süleyman (1520-1566), IV. Murad (1623-1640),

I.Abdülhamit (1774-1789), III.Selim (1789-1807), Abdülmecid (1839-1861)