Her iki yaklaşımın temel kavramları güç mücadelesi, kendine güvenme ve güvensizliktir. Yine her iki kurama göre, uluslararası ilişkilerin temel aktörü olan devletler bütüncül ve yekpare yapılardır. Bencil davranan ve sadece ulusal çıkarları doğrultusunda hareket eden rasyonel birimlerdir. Neorealizmin klasik realizmden farklılıkları ise; yapı olarak tanımlanan sistemin devletlerin dış politikası üzerindeki belirleyici ve sınırlayıcı etkisi üzerinde durması, uluslararası politikada davranışsal düzenlilikler olduğunu varsayması, dış politikalardaki benzerliklere dikkat çekmesi, bilim felsefesinin ilkelerini önemsemesi, tarihsel bir yaklaşım yerine yapısalcı bir yaklaşım benimsemesi, ahlak ve etik gibi normatif unsurlar üzerinde durmaması ve anarşi kavramına yüklediği anlamdır.