Oyun teorisinin modelleri, genelde iki oyuncu ya da iki grup (ittifak) arasındaki ilişkilere uygulanmaktadır. Finans oyunları gibi, bazı oyunlar tek kişiyle oynanabilirken pek çok oyun, en az iki ya da daha fazla kişiyi gerektirmektedir. Poker oyununda olduğu gibi, rekabeti ve çatışmayı öngören bazı oyunlarda, bir tarafın kazancı diğer tarafın kaybı anlamına gelmektedir. Ortak ekonomik yatırımlar yapan şirketler ya da uluslararası örgütlerin oluşması gibi ittifak politikaları oluşmakta, dolayısıyla bazı oyunlar, tarafların işbirliği yapabilmesine imkân tanımaktadır. Ayrıca bazı oyunlarda, taraflar arasında düzenli iletişim sağlanırken bazılarında, hiçbir iletişim ve haberleşme kurulmamaktadır. Bazı oyunlarda taraflar, birbirlerini tanımakta ve güvenmekteyken bazı oyunlarda taraflar arasında tam bir güvensizlik ortamı bulunmaktadır. Ayrıca bazı oyunlar bir kere oynandığı halde, bazıları birçok defa tekrar edilmektedir.