“Yer itibarıyla yetkinin münhasır yetki esasına göre tayin edilmediği hâllerde, taraflar, aralarındaki yabancılık unsuru taşıyan ve borç ilişkilerinden doğan uyuşmazlığın yabancı bir devletin mahkemesinde görülmesi konusunda anlaşabilirler. Anlaşma, yazılı delille ispat edilmesi hâlinde geçerli olur.” hükmünü taşıyan MÖHUK m. 47(1)’in ilk iki cümlesinde, yetki anlaşmasının geçerlilik şartları belirtilmiştir. Bunları şu şekilde belirtebiliriz:
1. Yetki anlaşmasına konu borç ilişkisi yabancı unsur içermelidir: MÖHUK’da açıkça ifade edilen bu şartın bulunmaması durumunda taraflar arasında yapılan yabancı bir mahkemenin yetkili olduğuna ilişkin anlaşma Türk hukukunda geçerli değildir. Yabancı mahkemenin kendisini, bu anlaşmaya dayanarak yetkili kabul etmesi bu sonucu değiştirmez.

2. Uyuşmazlıkla ilgili münhasır yetkiye sahip bir Türk mahkemesi bulunmamalıdır: Aşağıda, yabancı mahkeme kararlarının Türkiye’de etki doğurması bahsinde değinileceği üzere, yabancı mahkeme kararına konu uyuşmazlığın Türk mahkemesinin münhasır yetkisine girmemesi gerekir. Aksi hâlde, yabancı mahkeme kararının Türkiye’de bir mahkeme kararı gibi etkisi olmaz. Yetki anlaşmasına konu uyuşmazlığın da Türk mahkemelerinin münhasır yetkisine girmemesi şartı bu konuyla uyumlu bir şekilde düzenlenmiştir.