Constantinus, Caesar Constantius Chlorus’un oğluydu. Constantius Chlorus, Batı’daki Augustus Maximianus’a bağlı idi. Diocletianus İ.S. 305’de tahttan feragat ettiğinde yeni Caesarlar seçilirken Constantinus gözardı edilmişti. İlk önce Galya (bugünkü Fransa)’yı kontrol eden Constantinus, Britanya’ya geçti. Babası Constantius İ.S. 306’da öldüğünde ona bağlı birliklerce Britanya’nın York kentinde imparator ilan edildi. İ.S. 312’de İtalya’yı elinde tutan Maxentius (Maximianus’un oğlu)’a karşı yürüyüşe geçti. Çağdaşı olan diğer politikacılar gibi Constantinus da mücadelesinde dinin yardımına bşvurmakta bir sakınca görmedi: Galya’da Apollo’ya ve babasının taptığı tanrı olan Sol Invictus (Yenilmez Güneş)’a taparken; Maximianus’un ailesinin tapındığı Hercules (Herkül) kültünün desteğine de başvurdu. Constantinus da bu tanrıların ve bunlara bağlı cemaatlerin kendisine politik mücadelesinde yardım edeceğini düşünmüştür. Constantinus döneminde Hristiyanlığın kabulü ve imparatorluk merkezinin Roma’dan Constantinopolis’e taşınması, daha sonraki tarihi gelişmeler üzerinde önemli olaylara ortam hazırlamıştır. İmparator gerçekten Hristiyan olmamışsa bile kilisenin desteğini almak için bu dinle yakından ilgilendi. İ.S. 313’de Licinius ile birlikte Milano Fermanı olarak bilinen belgeyi yayınlayarak Hristiyanlara yönelik nicedir süren adli kovuşturmaya son verdi. Kiliseleri onarttı ve Hristiyan piskoposları maddi olarak destekledi. Constantinus, artık Hristiyan Tanrının seçilmiş hükümdarıdır. Bundan sonra sıra yeni dini desteklemeye, onu yaymaya ve inanç birliğini korumaya gelmiştir. Constantinus’un Hristiyanlığa geçişi Roma İmparatorluğu’nun politik anlayışına kesin şeklini vermiştir. Bu anlayış, Roma İmparatorluğu ve Tanrı Krallığına paralel ve bu ikisi üzerine temellenmiş bir oluşumdu.