Danıştay, bölge idare, idare ve vergi mahkemelerinde yazılı yargılama usûlü uygulanmakta ve inceleme evrak üzerinde yapılmaktadır (İYUK.m.1/2). Ancak, Danıştay ile idare ve vergi mahkemelerinde açılan iptal ve 2019 için 44.000 Türk Lirasını aşan tam yargı davaları ile tarh edilen vergi, resim ve harçlarla benzeri malî yükümler ve bunların zam ve cezaları toplamı yirmi beş bin Türk Lirasını aşan vergi davalarında, taraflardan birisinin talebi üzerine duruşma yapılması gerekmektedir (İYUK.m.17/1). (Ancak, duruşma yapılması için getirilmiş olan parasal sınır, her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların, o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298’inci maddesi hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tesbit ve ilân edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanır. Bu şekilde belirlenen sınırların bin Türk lirasını aşmayan kısımları dikkate alınmaz (İYUK.Ek.m.1)). Bu itibarla, ilk derece mahkemelerinde taraflardan birisinin duruşma talebinin olması hâlinde, mahkeme duruşma yapmak zorundadır. Çünkü, böyle bir durumda mahkemenin duruşma yapıp yapmama konusunda takdir yetkisi bulunmamaktadır. Buna karşılık, temyiz ve istinaf aşamasında duruşma yapılması tarafların talebine ve Danıştay veya ilgili bölge idare mahkemesinin kararına bağlıdır (İYUK.m.17/2).

Duruşma talebinin, dava dilekçesi ile cevap ve savunmalarda yapılması gerekir (İYUK.m.17/3). Ancak, Danıştay, mahkeme ve hâkim, yukarıda belirtilen talep ve miktar şartlarına bağlı olmaksızın re’sen (kendiliğinden) de duruşma yapılmasına karar verebilmektedir (İYUK.m.17/4). Yargı organının re’sen (kendiliğinden) duruşma yapılmasına karar verebilmesi, vergi yargılaması hukukunda egemen olan re’sen araştırma ilkesinin gereği ve sonucudur.

Duruşmanın yapılacağı günün, taraflara duruşma gününden uygun bir süre önce tebliğ edilmesi gerekir. Nitekim, duruşma davetiyelerinin duruşma gününden en az otuz gün önce taraflara gönderilmesi zorunludur (İYUK.m.17/5)