Karahanlı Türkçesiyle yazılmış eserlerde oldukça çok sayıda durum zarfı kullanılmıştır. Bu tür sözcükler hem sıfat hem de zarf olarak kullanılmaktadırlar. Farklı yapılarda olan bu zarflardan kimileri şöyledir: Akru/akrun “yavaş” Akrun aŋar sevingil “ona yavaş, sakin biçimde sevin” Amul “sakin, rahat, yavaş” Kelgil amul oynayalım “gel sakin sakin oynayalım” Çın “doğru, gerçek” Çın aydıŋ “doğru söyledin” Katıġ “katı, sert, sağlam” Kudruġ katıġ tügdümiz “kuyruğu sıkı bağladık” Terk/terkin “çabuk, çabucak” Terkin kel “çabuk gel”