Eski Anadolu Türkçesi döneminde yazılan eserlerde Arap alfabesi kullanılmıştır. Bazı metinler harekeli, bazıları ise harekesiz yazılmıştır. Arap alfabesiyle yazılan Türkçe metinlerdeki ses yapısını anlamak zordur. Çünkü Türkçedeki 8 ünlü için sadece 3 harf (elif, vav, ye) bulunmaktadır. Arapçada olmadığı için alfabelerinde de bulunmayan ç, p, n harfleri için Türkçede yeni şekiller geliştirilmiştir. /ç/ sesi için “üç noktalı cim = çim” harfi, /p/ sesi için “üç noktalı be = pe” harfi, /n/ için “kef” ya da bazen “nun+kef” kullanılmıştır. /s/ sesi ince ünlülü kelimelerde “sin” ile; kalın ünlülü kelimelerde ise bazen “sad, bazen de “sin” ile yazılabilmiştir. Bazı ekler eski Uygur metinlerinin imlasında olduğu gibi kelimeden ayrı olarak da yazılmıştır. Edatlar ise, kelimelerden ayrı yazıldığı hâlde, çok seyrek olarak kelimeye bitişik yazıldıkları da olmuştur.