Ötümsüz ünsüzle biten kelimelerin arkasında ünlü ile başlayan bir kelime getirildiğinde bazen ilk kelimenin sonundaki ünsüz ötümlüleşmektedir: (g<k); ayag üzere; artug ol < artuk ol. Bünyesinde dudak ünlüsü bulunduran bazı kelimelerdeki damak ünsüzleri ise dudaklılaşarak /v/ hâline gelmiştir: (v<g); givür < kigür-, tavu < tagu. Arapça ve Farsça kelimeler özgün şekilleriyle yazılıyor da olsa, bazı kelimelerdeki ikiz ünsüzler tekleşmiş ve bu durum yazıya da yansıtılmıştır: müvekel < müvekkel. Göçüşmeler de, Anadolu sahası dışındaki Oğuzcalar için karakteristiktir. Ancak birkaç tane Eski Anadolu Türkçesi metninde nadiren de olsa ünsüz göçüşmesine uğramış örneğe rastlanmaktadır: arva- < avra-.