15. yüzyılın başlarından başlayıp 1465 yılına kadar süren dönemdir. Bu dönem, Harezm Türkçesi ile Klasik Çağatay Türkçesi arasında geçiş dönemidir. Bu dönem şair ve yazarlarının eserlerinde, bir yandan eski dil bilgisi özellikleri devam ederken bir yandan da Klasik Çağatay Türkçesi eserlerinde yaygın olarak göreceğimiz dil bilgisi özellikleri görülmeye başlar. Ayrıca, şair ve yazarların İran edebiyatından etkilenmesi dolayısıyla eserlerde Arap ve Fars unsurları artmaya başlamıştır. Bu dönemin şair ve yazarları genellikle gazel ve kaside türlerini kullanmışlardır. Bu hazırlık döneminin belli başlı temsilcileri şunlardır: Sekkâkî, Lutfî, Haydar Tilbe, Yusuf Emîrî, Seydî Ahmet Mirzâ, Gedâyî, Atâyî, Ahmedî, Yakînî.