Genel literatürde “Karısık Dilli Eserler” diye adlandırılan Behcetü’l-Hadaik fî Mev’izetü’l-Halaik, Kudurî Tercümesi,Ali’nin Kıssa-i Yusuf’u, Kitab-ı güzîde, Kitab-ı gunya, Süleymaniye Kütüphanesindeki bir Kur’an tercümesi gibi eserlerde hem geleneksel yazı dili olan Karahanlı Türkçesi özellikleri, hem de yeni oluşturulan yazı dilinin esas alındığı Oğuz Türkçesinin özellikleri görülmektedir. Oğuz Türkleri esaslı, Anadolu ve çevresi merkezli sahada yüzyıllar boyunca süren güçlü bir siyasi idarenin var olması bu bölgede oluşan yeni yazı dilinin de bağımsız olmasını ve gelenekselleşmesini sağlamıştır.