Risâletü’n-nushiyye isimli ahlaki bir mesnevisi ve Divan’ı olmak üzere iki eseri bulunan Yûnus Emre, Türk edebiyatında hem Türkçe mesnevisi ve divanı olan ilk şair hem de Anadolu’da başlayan Türk edebiyatında ilk Türkçe divan sahibi olan şairdir. Aruzla yazdığı şiirlerinde, bazı mısraların hece vezni ile yazıldığı görülür. Bu, Yûnus Emre’nin halk şiirinin vezin ve ahengine aruzdan daha yakın olduğunu gösterir. Şiirlerinde, Peygamber aşkı ve dostluğunu da dile getiren Yûnus, gazel tarzında na’t türünün de edebiyatımızdaki ilk temsilcisidir. Yûnus’un, anlamın kapalı olduğu bazı şiirleri, şathiye özelliği gösterir. Aslında Yûnus’un anlaşılır gibi görülen çok sayıdaki şiirinde de aynı durum vardır.