Klâsik Türk edebiyatı diye adlandırdığımız edebî ekolün ilk örnekleri olan, yani belli bir kül­tür seviyesine hitap eden, yüksek zümreyi hedef alan eserler: Şairler bu tip mesnevilerde, çizdikleri tasvirler, kullandıkları edebî sanatlar, oluşturdukları mazmunlar ve sahip oldukları üsluplarıyla şiir söy­lemedeki becerilerini ve yetkinliklerini göstermeye gayret etmişlerdir. Nitekim mesnevilerde farklı nazım şekillerinin kullanılması, Anadolu’da kaleme alınan başta aşk konulu mesneviler olmak üzere XIV. asırdan itibaren görülmektedir. Hatta Ahmed Fakîh’in Kitâbu Evsâfı Mesâcidi’ş-şerîfe’sinde hece vezniyle ve dörtlük­ler hâlinde yazılmış parçalara da rastlanmaktadır. Klasik mesnevi tertibine uygun şekilde tanzim edilip oluşturulan bu eserler, dinlenmekten daha çok okunmak için yazılmışlardır.