Türk edebiyatında, Ahmed-i Yesevî’den sonra XIV. yüzyıla gelinceye kadar “hoca” lakabı ile anılan ikinci şair Hoca Mes’ûd’dur. Eserlerinden, Arapça ve Farsçayı iyi bildiği anlaşılan şairin, hoca olarak anılması, iyi bir eğitim gördüğünün ve devrindeki ilimlere vâkıf bulunduğunun bir kanıtı olmalıdır. Şeyhoğlu Mustafâ, Kâbus-nâme tercümesinde şairi bu lakaptan başka “emlehu’ş-şu’arâ” ve “efsahu’ş-şu’arâ” gibi lakablarla da anmaktadır. Ayrıca Kenzü’l-küberâ adlı eserinde, “hoca” lakabını anarak, bazı beyitlerine yer vermiştir.