Dâ’î, kafiye, şekil ve dil yönünden Türk şiiri­nin sırlarına vâkıf, vezne hâkimiyeti tam olan ve Türkçeyi iyi kullanan bir şairdir. Devrinin şairle­rinde görüldüğü gibi Arapça ve Farsça tamlama­lara ve yabancı cümle şekillerine şiirinde oldukça az yer vermiştir. Dâ’î, şiirlerindeki yerli ve millî seçki ile klasik şiirin kurucuları arasında yer alır. Dâ’î’nin, gözleme dayalı yazdığı şiirlerinde yer alan tasvirleri gerçekçidir. Kasidelerinde, canlı nitelemeler yapan şair, ele aldığı şahsı bütün yönleriyle özelliklerini vererek anlatır.