Tasavvufî mesnevilerden olan Pîr Mehmed’in Tarîkat-nâme’si, Attâr’ın Musîbet-nâme’sinin çevirisidir. Sultan II. Murâd’a takdim edilen eserin, İ. Hikmet Ertaylan tarafından neşredilen (1946) Raif Yelkenci nüshasının sadece 80 beyitlik kısmı bilinmekteydi. Ancak Abdulkadir Gürer, eserin iyi bir nüshasını bularak Türk Dil Kurumu Kütüphanesi’ne kazandırmış ve tanıtmıştır (2003). 826/1423 tarihinde aruzun “mefâîlün mefâîlün feûlün” kalıbıyla yazılan eser, 4930 beyitten oluşmaktadır. Sultan II. Murâd döneminde yazılan ilk mesnevi olan Tarîkatnâme’nin konusu, salikin Allah’ı kâinatta arayıp kendinde bulması fikrinin, yani vahdet-i vücûd düşüncesinin farklı bir şekilde ifade edilmesidir.