Habîbî, XV. yüzyılda Azerî sahasındaki en önemli şairdir. Akkoyunlu hükümdarı Sultan Ya’kub’un himayesinde yetişmiş, sonra Şah İsmail’in himayesine girmiş, Şah İsmail tarafından “melikü’ş-şu’arâ” unvanıyla büyük iltifat görmüştür. Bilinmeyen bir sebeple Safevî ülkesinden ayrılarak II. Bâyezîd zamanında İstanbul’a gelen Habîbî, I. Selîm zamanında İstanbul’da ölmüştür. Evliya Çelebi, mezarının Sütlüce’de Caferâbad tekkesi yakınında olduğunu haber verir. Latîfî, Âşık Çelebi ve Hasan Çelebi tezkirelerinde Habîbî hakkında bilgi vermişlerdir. Latîfî, Habîbî’nin bir gazeline de nazire yazmıştır. Âşık Çelebi, onun şiirlerinde tasavvuf ve aşk çeşnisi bulunduğunu ve Acemane bir üslupla yazdığını söyler. Hasan Çelebi, onun ilim ve marifet sahibi, edası Acemane ve şiiri âşıkane bir şair olduğunu belirtmiştir.