Bu dönemde, ahlaki ve öğretici çeşitli öğütlerin yer aldığı mesneviler de bulunmaktadır. Ahmed-I Dâ’î’in, çocuk muhatap alınarak yazılan ilk nasîhat-nâme kabul edilen Vasiyyet-i Nûşirevân-ı Âdil be-püsereş Hürmüz-i Tâcdâr’ı, Boyacıoğlu’nun Anâsır-ı Erba’a’sı, Germiyanlı Yetîmî’nin İbretnâme’si bunlara örnek oluştururken,Ceng-name ise Emîr Süleymân’ın eğlence meclislerinden alınan ilhamla nazmedildiği düşünülen ve yer yer tasavvufî fikir ve moti?erle süslenen didaktik-romantik hüviyette bir eserdir.