Fâtih döneminde yazılan eserler içinde sözlükler ön sırayı alırlar. Ancak, bu dönemden önce de Anadolu’da çeşitli sözlükler yazılmıştır. Çemişkezek kadısı Şihâbeddîn Ahmed bin Zekeriyâ’nın yazdığı Zehretü’l-Edeb, Hüsâm-i Hûyî’nin kaleme aldığı Nasîbü’l-Fityân, Ahmed el-Engürî’nin ortaya koyduğu Silkü’l-Cevâhir adlı eserler, bir öncü olarak görülür. Bunları Ahmedî’nin 1360-1377 yılları arasında yazdığı Mirkâtü’l-Edeb adlı manzum lügati izlemiştir. Rûhu’l-Ervâh’ta ise, peygamberlere ait hikâyeler anlatılmıştır.