Türk edebiyatı tarihinde, didaktik ve lirik olmak üzere iki koldan gelişen bu dinî-ahlaki-tasavvufî mesnevilerin en yaygın olarak ilgi gördüğü dönem, XV. asır olmuştur. Harun Tolasa’ya göre, bu düşüncenin en önemli göstergesi “Mevlid” ve “Muhammediyye”lerdir. Nitekim İslam dininin kurucusu olan Hz. Muhammed’in hayatı, yaşayışı, sözleri, iç ve dış güzellikleri, mücadelesi ve mucizeleri etrafında anlatılıp yazılanlar, başından itibaren dinî mesnevilerimizin en esaslı konularını oluşturmuşlardır.