Türk edebiyatında “nazire” kelimesini, “nazireler”anlamında ilk defa Fahreddîn bin Mahmûd Behcetü’l-Hadâ’ik fî-mev’izeti’l-Halâ’ik adlı eserinde kullanmıştır. Fahreddîn bin Mahmûd eserinde yer verdiği “koşuk” adı ile bilinen manzumeler için “ve benden dilediler kim bunlarun dilince bu fen içre bir kitâb eyleyem, nükte ve nezâyir birle söyleyem kim bularun dilegi kabul ola” demektedir.