XIX. Yüzyıl Türk Edebiyatı Deneme Sınavı Sorusu #871665

Encümen-i Şuara mensuplarının halk şiirine karşı tutumları nasıl olmuştur? 


Dil unusurları bakımından halk şiirinin yeterince zenginlik ve çeşitlilik içermediğini düşünmektedirler. 

Halk şiirinin vezni olan hece vezni ile yazmanın aruz veznini terk etmek olacağını düşünmektedirler. 

Onlara göre halk şiiri  özel bir alanın vezni olmayıp bu millete mensup
olan herkesin ata mirasıdır.

Değindiği konular bakımından halk şiiri encümen mensuplarının beklentilerini karşılamaktan uzak durumdadır. 

Halk şiiri okuma yazması olmayan, daha sığ kişilerin uğraşabileceği bir şiir türüdür. 


Yanıt Açıklaması:

Encümen mensupları, içinde bulundukları geleneğin şiir formlarını ve aruzu terk etmeyi asla düşünmezler; fakat onlara alternatifler aramayı da şairin sorumluluklarından bilirler. Hece vezni “halk şiiri” diye adlandırılan özel bir alanın vezni değildir; bu millete mensup olan herkesin ata mirasıdır. Batı toplumlarında olduğu gibi bir kast sistemi asla bulunmayan Osmanlı’da zaten herkes halktandır. Aklınıza gelecek en klasik şairler bile halkın içinden yetişmiştir ve hece vezniyle mutlaka bir münasebeti olmuştur. Beşikte ninnisi parmak hesabıyla, sokakta oynarken tekerlemeleri aynı vezinle, düğünde dernekte dinledikleri heceyledir. Efkârlanınca o da eli kulağa atıp, aynı vezinle türkü söyler. Usulî, Nedim, Şeyh Galip, İzzet Molla gibi pekçok şairin divanlarında hece vezniyle koşmalar, türküler yer alır. Dolayısıyla Encümen-i Şuara müdavimlerinin de parmak hesabına ilgi göstermeleri garipsenecek bir hâl değildir.

Yorumlar
  • 0 Yorum