18. yüzyılda, önceki yüzyıllarda da olduğu gibi padişahlar ve devletin üst düzey yöneticileri hem şair ve edip olarak hem de hami olarak şair, edip ve sanatçıları korumuş, yeni çalışmaları desteklemişlerdir. Bunlar arasında Necib mahlasıyla şiirler yazan ve hattatlığa karşı da eğilimi olan III. Ahmet başta gelir.