Osmanlı aydınlarının geniş okuyucu kitlelerini düşünerek kaleme aldıkları konuşma dili özelliklerine yakın daha sade, anlaşılır ve külfetsiz nesir üslubudur. Eğitimli kesimlerin günlük konuşmalarında da kullandıkları alıntı kelime, kısa terkipler ve yaygın olarak bilinen İslami ve ilmi terimler bu nesir üslubunda tabii bir şekilde kullanılır. Burada terkipler ve cümleler nispeten daha kısa, örnekler ve edebi sanatlar daha somut ve hayattandır. Bu üslupla yazanlar arasında Fuzuli (Hadikatü’s-Süeda¯), Latifi (Evsa¯f-ı İstanbul), Lütfi Paşa (Teva¯rih-i A¯li Osman, A¯safna¯me), Mehmed A^şık (Mena¯zirü’l-Ava¯lim), Selaniki Mustafa Efendi (Selaniki Tarihi), Sa¯’i C¸elebi (Tezkiretü’l-Bünya¯n), Sehi Bey (Heşt Behişt), ve Seydi Ali Reis (Mir’a¯tü’l-Mema¯lik, Kita¯bü’l-Muhit) yüzlerce yazar arasında öne çıkan isimlerdir. Doğru seçenek B'dir.