Halk dilinde Türkçe müteradifi bulunan Arapça ve Farsça kelimeleri atmak, tama­mıyla müteradif olmayıp küçük nüansa malik olanları dilimizde muhafaza etmek.

Yeni terimler aranacağı zaman, ilkin halk dilindeki kelimeler arasından ara­mak; bulunmadığı takdirde Türkçenin işlek edatlarıyla ve işlek terkip ve çekim usûlleriyle yeni kelimeler yaratmak.

İstanbul Türkçesinin ses düzeni, ek ve kökleri ile cümle yapısı, yeni Türkçenin te­meli olmakla birlikte başka Türk lehçelerinden de kelime,  siga,  edat, ve ter­kip kaideleri alınmalıdır.

Kelimeler, delâlet ettikleri manaların tarifleri değil, işaretleridir. Kelimelerin ma­naları, köklerini bilmekle anlaşılmaz.

Yeni Türkçenin, bu esaslar dahilinde, bir lügatiyle bir de grameri vücuda getiril­meli