Beyitte, yıldızların ateş saçmasından söz edilmiştir. Hâlbuki yıldızlar ateş değil, ışık saçarlar. Işık ise ateşe ait bir özellik olup aynı zamanda onun bir ürünüdür. Ateş-ışık arasında bütün-parça veya sebep-sonuç ilişkisi vardır. Ateş söylenip ışık kast edildiği için burada mecaz-ı mürsel sanatı ortaya çıkmaktadır. Yıldızların geceleyin ışık saçması, normal bir tabiat hadisesi olduğu hâlde, şair tarafından âşıkların âh etmesine bağlanmış; böylece hüsn-i talil sanatı yapılmıştır.