Aşı, beslenme politikaları gibi toplumsal düzlemdeki diğer koruyucu hizmetler için de bu durum geçerlidir. Koruyucu sağlık,
bakım ve rehabilitasyon hizmetlerinin bireyin yaşamında özellikle kısa dönemli etkilerini ayırt etmek zor olduğunda, ne yazık ki pek çok bireyin koruyucu önlemlere dair motivasyonları oldukça düşüktür. Bu olguya önleme paradoksu adı verilmektedir.