Alan yazında otoritelerin toplumsal hareketlerdeki öğrenmenin farklı biçimlerine ilişkin farklı tanımlamaları olmuştur. Eyerman ve Jamison (1991) öğrenmeyi kozmolojik, örgütsel ve uygulamaya dönük teknolojik biçiminde tanımlarken, Branagan ve Boughton (2003) özgürleştirici, iletişimsel ve araçsal biçiminde sınıflandırmış, Conway (2004) ise dünyanın yorumlanması ve praksis biçiminde bir sınıflama yapmıştır. Holst (2002) ise Genel ve teknik ayrımı yapmıştır. Genel olarak değerlendirildiğinde, toplumsal hareketlerde, bireylerin kendilerine ve dünyayı algılayışlarına ilişkin değişimlere yol açan öğrenme ile toplumsal hareketteki iletişim ve gerçekleştirilen uygulamalara ilişkin öğrenme temelinde kavramsallaştırmalar yapıldığı görülmektedir.