Modern eğitimin tarihi de bir anlamda eğitim üzerinde egemenlik kurma mücadelesi olarak görülebilir. Örneğin 19. yüzyıl İngilteresi’nde olduğu gibi kimi zaman eğitim, açık bir şekilde yönetici ve orta sınıfların çıkarlarını güden bir eğitim sisteminin büyük ölçüde istilası altındadır. Toplumsal hareketlerin modern yaşamın ve endüstrileşmenin ortaya çıkardığı sorunlara karşılık olarak gelişimine benzer biçimde, eğitim alanındaki egemenlik mücadelesinin yarattığı sorunlar farklı tepkilerin gelişmesine yol açmıştır. Radikal eğitim anlayışı buna örnek olarak verilebilir. Zorunlu, genel ve yaygın bir okul eğitimi talebi ile toplumsal hareketler ortaya çıkarken zorunlu ve resmî eğitime karşı çıkan alternatif yaklaşımlar da gözlenmiştir. Bu durum, 19. ve 20.yy’da devlet tarafından verilen kitlesel zorunlu okul eğitiminin ortaya çıkmasının yanı sıra bu gelişmeye tepki olarak radikal eğitim yaklaşımın ortaya çıkmasında da önemli rol oynamıştır. William Godwin ve Francisko Ferrer ve Ivan Illich gibi radikal eğitimciler siyasal ve toplumsal sistemin buyrukları karşısında itaatkâr ve otoriter olmayan bireyler yaratacak bir eğitim sürecini savunmuşlardır. Bu noktada eğitime ilişkin talepler ve bu taleplere dayalı toplumsal girişimler aynı dönemde gelişen toplumsal hareketlere de kaynaklık etmiştir.