Italo Calvino, klasiklerin genellikle “yeniden okunan” kitaplar olduğunu söyler ve klasik eseri şöyle tanımlar: “Klasikler, gerek unutulmazlıklarıyla varlıklarını duyurduklarında gerek kolektif ya da bireysel bilinçdışı kılığına bürünüp belleğin katmanları arasına gizlendiklerinde, özel bir etki gösteren kitaplardır”. Calvino ayrıca, her okuduğumuzda bize beklenmedik, yeni, benzersiz gelen ve güncelliğin arka plandaki gürültüsüne rağmen varlığını sürdüren şeylerin klasik olduğunu belirtir.