Türk edebiyatı söz konusu olduğunda, uzun bir sözlü geleneğin ardından 15. yüzyıldan itibaren yazılı edebiyatta da hikâyelere rastlamanın mümkün olduğu söylenebilir. Bu çerçevede, halk edebiyatında sözlü gelenek devam ederken divan edebiyatında bu edebiyatın niteliklerine uygun olarak mensur ve manzum hikâyeler kaleme alınmıştır. Modern Türk edebiyatının ilk adımları geleneksel hikâye anlayışıyla Batılı örneklerin harmanlanmasıyla atılmıştır. Buna ek olarak, özellikle Tanzimat Dönemi metinlerinde yazarların merkezi kaygısı yeni ve mümkün olduğunca özgün bir insan tipi ve Batı-Doğu sentezinden oluşan bir toplum vücuda getirmek olmuştur. Geleneksel hikâyeden modern öyküye geçiş ise Türk edebiyatının romantizmden realizme yönelmesiyle birlikte gözlemlenmiştir. Buna ek olarak, temel tür hikaye değil romandır, fakat süreç içerisinde hikâye de türe özgü niteliklerini bulmaya başlamıştır.Doğru cevap C’dir.

İç çözümleme, roman kişisinin aklından geçenleri üçüncü tekil kişi anlatıcı tarafından doğrudan, dolaylı ya da serbest dolaylı anlatı kipinde aktarılması yöntemidir

Türk romanının da kurucu ismi olarak kabul edilen Halid Ziya, Batı edebiyatlarında önemli mesafeler kat etmiş öyküyü kısmen Samipaşazade Sezai’den gelen eklerle temellendirme işini üstlenir. Türk öyküsü Halid Ziya’yı takip eden yıllarda geleneksel unsurlarla bağını zamanla koparacaktır.

Esere yöntemli ve derinlikli bakış 

Olay örgüsünden çok günlük hayattan kesitleri ve kahramanların duygu durumlarını ön plana alan öykülere Durum öyküsü adı verilir.

Öykü türünün yapısını oluşturan ana ögeler; olay örgüsü, kişiler, mekân ve zaman kabul edilmektedir.

Edebiyat insan üzerinde doğrudan sekülerleştirici bir etkide bulunmaz.

İlk dönem öykücüleri, roman yazarlarına benzer kaygılarla vakanın “nerede” geçtiğine dair ayrıntılara yer vermeyi temel görevleri kabul etmişlerdir. Olayın sahnesine dair ayrıntıları sunmak, bunları sunarken de gerçek mekânlara mümkün olabildiğince benzetme isteği öyküdeki gerçeklik izlenimini kuvvetlendirmiştir. Mekâna verilen yer bu bakımdan realizmin yükselişiyle yakından ilgilidir.

Italo Calvino, klasiklerin genellikle “yeniden okunan” kitaplar olduğunu söyler ve klasik eseri şöyle tanımlar: “Klasikler, gerek unutulmazlıklarıyla varlıklarını duyurduklarında gerek kolektif ya da bireysel bilinçdışı kılığına bürünüp belleğin katmanları arasına gizlendiklerinde, özel bir etki gösteren kitaplardır”. Calvino ayrıca, her okuduğumuzda bize beklenmedik, yeni, benzersiz gelen ve güncelliğin arka plandaki gürültüsüne rağmen varlığını sürdüren şeylerin klasik olduğunu belirtir.

Bebekken kulağımıza mırıldanan ninnilerden başlayan bu sanatsal macera, romanlara, öykülere, şiirlere doğru sürer. Bu, dilin sadece iletişimsel, bilgisel, yaşamsal boyutunun bir üst aşaması olan estetik boyutudur. Doğru cevap hepsidir, E'dir. 

Epik; uzun, anlatısal şiirlere denir. Fetih, işgalden kurtuluş gibi savaşa ve mücadeleye dayalı bir konuyu, belirli bir mitik veya efsanevi bir kahraman etrafında işleyen şiirler, epik olarak sınıflandırılır. Doğru cevap E'dir. 

Doğru cevap E şıkkıdır.

Doğru yanıt A şıkkıdır.

Öyküler türe özgü metotlarla değil; romana öykünerek uyarlanan şahsi yaklaşımlarla çözümlenmektedir. Doğru cevap D’dir.

Modern anlamda edebiyat tarihi çalışmaları Avrupa’da ve Türkiye’de 19. yüzyılda başlamıştır.

Sanat. Cevap E'dir.

Bir kültür ve uygarlık karşılaştırılması olarak Doğu-Batı karşıtlığını işleyen romanlara mekân romanı denebilir. Huzur ve Kiralık Konak Doğu- Batı karşıtlığını ele alan, mekân romanı özelliği taşıyan romanlardır. Yaban ve Tutunamayanlar ise aydınların sorunları etrafında şekillenen romanlardır.

Bu nedenle doğru yanıt C'dir.

İç çözümleme, roman kişisinin aklından geçenleri üçüncü tekil kişi anlatıcı tarafından doğrudan, dolaylı ya da serbest dolaylı anlatı kipinde aktarılması yöntemidir.