Türü tanımlayan başlıca nitelik olan “kısalık” öncelikle öykünün, örneğin romandan ayrışmasını sağlayan en belirgin nitelik olarak görülmüştür. Kısa bir olayın veya kesitin de sunumu kısa olabilmektedir. Yazarın tercihlerini ise sezgi, alışkanlık, bilinçli tercih ya da bunların birleşiminin yönlendirdiği düşünülmektedir. Yazar, olayların ve kahramanının gelişiminin tamamlandığını düşündüğü noktada öyküyü sonlandırır. Özellikle yirminci yüzyılın başlarından itibaren Amerikan eleştirisinde öykünün, romanla kıyaslandığında “olay örgüsünün, toplumsal kaygının ve ideolojinin yokluğu” gibi nedenlerle (May, 1987, s. 6) üç açıdan zayıflık gösterdiği vurgulanır.