Gerçekçi (Realist) anlayış, XIX. yüzyılın ikinci yarısında etkin bir tiyatro akımı olarak gündeme gelir. Bu tiyatro düşüncesi, öncelikle yaşamdan kopukluğu, toplum sorunlarına karşı ilgisizliği, aşırı duygusallığı ve yapaylığı gerekçeleriyle romantik tiyatro anlayışına ve popüler tiyatro uygulamasına karşı tavır sergiler. Gerçekçi tiyatro anlayışında, günlük yaşam gerçeklerini ön plana çıkarmak, bilimsel yönteme dayanmak ve bunları süssüz, yalın bir anlatımla seyirciye sunmak esastır. Bu düşüncede, biçimden çok öze ağırlık verilmiş, toplumun yaşayan sorunlarına yönelmek kıstas alınmıştır.