Kısa öyküde anlatılamayanlar içsel olaylardır.Anlatıcı her zaman her şeyi bilmez; görüş alanı genellikle ancak kişilerin dış görünüşlerine ulaşabilir; gözlemleri nesneldir; görülebilir ve duyulabilir olana yöneliktir; sonuç çıkarmaktan kaçınır. Belirtileri saptar ama tanı koymaktan kaçınır (…) kısa öykü anlatıcısı, dünyasının tüm yapı taşlarını taşıyıp binayı okurun önünde kurarak (…) dünyayı dolaysız değil dolaylı olarak yorumlar.” (Neuse, 1990, s. 45).

Kısa öyküde bu anlatıcı ana noktaları, temeli kurduktan sonra işin önemli kısmını okura devreder. Bu nedenle kısa öyküye dair araştırmalarda okurun yerinden ve öneminden sıklıkla söz edilir. Kısa öykü tanımlarındaki temel kavramlar da örneğin tek etki, öykü-okur ilişkisinin önemini gözler önüne serer.