Aristoteles eserinde tragedyanın ilkelerini de belirler. Buna göre, tragedya türünün özelliklerinden biri, ortalamadan daha iyi kişilerin taklit edilmesidir. Tragedya kişileri bilinen, tanınmış kişilerdendir. Dolayısıyla bu kişiler, soylu ve erdemli olma özelliğine sahiptirler. Ortalamadan ya da gerçekte olduğundan daha iyi olması beklenen oyun kişisi, her şeyden önce ahlak değerleri bakımından üstün nitelikler taşımalıdır. Bu, ortalamadan daha iyi olan karakterin bir hatası olmalıdır. Bu hata (hamartia), iyi bir insanın, bilmeden yaptığı yanlış hareket ya da ahlaki olmayan bir zayıflıktır ve kişi bu hatası yüzünden yıkıma uğrar. İyi bir kişinin bilmeden yaptığı bir hareket yüzünden ya da küçük bir zaafa kapıldığı için yıkıma uğraması, seyircide korku ve acıma duyguları uyandırır ve istenen trajik etki elde edilmiş olur (Şener, 2006, s. 37-38). Böylece tragedyada olay örgüsünün mutlu başlayıp yıkımla sonuçlanması beklenir. Olaylar kusursuz bir dille, manzum şekilde sergilenir. Çirkinlikler, kabalıklar arka planda kalır. Dövüşme, vuruşma, yaralanma, cinayet, intihar gibi olaylar sahne arkasında gerçekleşir ve bunlar sahneye gelen haberciler yoluyla öğrenilir.