Şiir kişisinin burjuva kesiminin tablolara olan ilgisizliğini eleştirirken bu kesimin sanat tarihindeki rolünü görmezden gelmesi.

Resim sergisindeki tabloların çul ve çivi gibi basit nesnelerle, sergideki insanların ise gösterişli ve pahalı nesnelerle simgelenmesi.

Tabloların sergide dikkat çekmemesi fakat sergi sonrasında lüks kâğıtlara basılması.

ütün bu çatışmaları işlerken anlam ile biçimi kaynaştırması, sözel doku ile görsel doku arasında bir ilgi kurması.

Şiirin her kıtasında kullanılan (- -) iki çizginin duvarları simgelemesi.