Başarı güdüsü kişileri iki amaca yönelttiği genellikle kabul edilmektedir. Bunlardan ilki, yetkinlik elde etme ve bu yetkinlikleri göstermedir, ikincisi ise, mevcut yetkinlikleri yeterli görmeme veya yetkinliklerinin ona kazandırdıklarını zamanla yeterli görmeme ve başka yetkinlikler arama ve geliştirmektir. Sıkı çalışmak, tehdit edici durumlara meydan okumak, sorumluluk üstlenmek, zor işlere girişmek ve riskli kararlar almak yüksek başarı güdüsünün sonuçlarıdır. Başarı güdüsünün asli unsurları; hırslı ve azimli olma, özgüven ve göreve ilişkin motivasyon sahibi olmaktır. Başarı güdüsünün ikincil unsurlarını telafi edici çaba, rekabet yönelimi, başarılı olunacağına dair güven, egemenlik, üstünlük, öğrenme isteği, düzenli ve devamlı çalışma, esneklik, odaklanma, hedef belirleme, bağımsızlık, direnci içselleştirmek, ısrar, zor görevleri tercih etme, övünç duyma ve kendine hakimiyet gibi faktörlerdir. İnsanlar genellikle bireysel ilerlemenin kolay olamayacağını düşünerek potansiyelin altında bir performansa razı olurlar. Bu kişisel gelişim konusunda gösterilen birkaç çabanın başarısızlıkla sonuçlanmasından kaynaklanabileceği gibi, kültürden de kaynaklanabilir. Bireysel başarı farkı yeteneklerden, bilgi, maddi ve sosyal imkanlardan çok, insanların kendilerine eyleme geçirebilme yeteneklerinden kaynaklanır. Burada dikkat edilmesi gereken nokta, başarı ulaşılması gereken bir sonuç değil, süreklilik gösteren bir gelişim süreci olduğunu bilmektedir.