Klasik Yönetim Teorilerinin ortak görüşler arasında şunlar vardır:

• Üretimde temel amaç, rasyonelliktir. Bu amaç doğrultusunda üretimde etkinlik ve verimliliğin artırılması için hangi ilkeler doğrultusunda üretimin yapılması gerektiği üzerinde durulmuştur.
• Üretimde insan unsuru göz ardı edilmiştir. Diğer bir ifade ile insan, üretimde kullanılan herhangi bir makinenin parçası gibi kabul edilmiş ve insanın psikolojik ve sosyal bir varlık olduğu hiç düşünülmemiştir.
• Her üç yaklaşımda işletme organizasyonlarını kapalı bir sistem olarak kabul etmiştir. Diğer bir ifade ile organizasyonun iç çevresinde etkinliğin nasıl sağlanacağı üzerinde durulmuştur. Dış çevre şartlarının (ekonomik, sosyo-kültürel, teknolojik, yasal vb.) organizasyona olan etkileri göz ardı edilmiştir.
• Ayrıca insan tembel, kendi çıkarları doğrultusunda hareket eden, söyleneni yapan, karar verme yeteneği olmayan, pasif ve para gibi maddi unsurlar dışında hiçbir unsur ile motive edilemeyen bir varlık olarak kabul edilmiştir.