Weber, üç tür yetkiyi şöyle tanımlamıştır: Geleneksel yetki, kişisel özelliğe sahiptir; geleneksel bir mevkide olana diğerlerinin itaat etmesidir. Karizmatik yetkide de, kişisellik söz konusudur; belli bir kişinin olağanüstü kutsallığına, kahramanlığına, örnek olacak özelliklerine ve onun koyduğu kurallara bağlı olmaya dayanır. Ussal yetki ise, kuralların yasallığı ilkesine dayanır. Bu yetki kişisel değildir. Ussal yetki, hiyerarşik yapı içinde açık seçik belirlenmiştir. Bu uygulama, bireylerdeki farklılıklardan doğan işle ilgili belirsizliklerin en aza indirilmesi esasına dayanır. Ussal yetki örgütteki yetkilerin; yasalar, yönetmelikler, yönergeler ve kurallar doğrultusunda belirlenmesidir. Sonuç olarak, Weber bürokrasi yaklaşımının ilkesi olarak ussal yetkiyi önermektedir.