Bilimsel yönetim yaklaşımının kökenlerini 20. yüzyılın baslarında bulabiliriz. Yüzyılın hemen baslarında artan fabrikalaşmanın önemli yönetim sorunlarını da beraberinde getirdiğini söylemek mümkündür. Bu sorunların basında da verimlilik ile ilgili sorunlar gelmektedir. Bu dönemin temel parametrelerine bakacak olursak, bazı faktörlerin belirgin şekilde ön plana çıktığı görülebilir. Örneğin, bu dönemde işletmelerin görece büyümeye başladığı ve kısmen sermayeye erişim olanakları olduğu bilinmektedir. Diğer taraftan işgücü arzındaki darlık da bu dönemin öne çıkan özelliklerinden biridir. Bu nedenle, doğal olarak yöneticiler öncelikle mevcut is gücünü daha verimli kullanmanın yollarını aramaya başlamışlardır. Bu yöndeki çabalar, bilimsel yönetim yaklaşımının dogmasına neden olmuştur. Dönemin önde gelen isimleri arasında bilimsel yönetimin öncüsü olarak kabul edilen Frederick W. Taylor (1856-1915), Frank Gilbreth (1868-1924), Lillian Gilbreth (1878-1972), Henry Gantt (1861-1919) ve Harrington Emerson (1853-1931) sayılabilir.