Klasik yönetim “akılcı insan” varsayımına dayanmaktadır. Neo-klasik yönetim bu varsayımı kabul etmekte, aynı zamanda “duygusal insan” varsayımını da ekleyerek eksik gördüğü bir yönünü tamamlamaktadır. Bu bağlamda, klasik yönetimde “teknik bir sistem” olarak ele alman işletmenin, neo-klasik yönetimde “sosyal bir sistem” olarak incelenmesi söz konusu olmuştur.