Japonlar Kaizen’i, Batı’nın alternatifinin alternatifi olarak değil, tamamlayıcısı olarak kullanmışlardır. Yani bu iki anlayış birleşmiş ve buluşları izleyen küçük iyileştirme projeleri ile standartlar sürekli geliştirilmiştir.

Kaizen sürekli olarak mükemmelliğin arayışında olmayı ifade etmektedir. Mükemmelliğe ulaşmak, hiç sonu gelmeyen bir süreçtir. Hedef, belli bir standardı tutturmak değil, seviye ne olursa olsun, onu sürekli ve hızlı bir tempoda geliştirmektir. Japon tarzı Toplam Kalite Yönetimi ile batı tarzı Toplam Kalite Yönetimi arasındaki en büyük fark, Japonların sürekli gelişme sürecini başarıyla yürütmeleridir. Japonlara göre kalite nihai bir amaç değil, sadece yüksek rekabet sağlamaya imkan veren bir araçtır. Bu durumda, performansın sürekli olarak değerlendirilmesi ve gerekli önlemlerin alınması gerekmektedir. Deming tarafından geliştirilen PUKÖ (Planla-Uygula-Kontrol Et-Önlem Al) Döngüsü ve  Kıyaslama (Benchmarking) gibi araçların kullanılması bu aşamada oldukça etkili olmaktadır.

Bir işletmenin, iyileşme amacıyla alanlarında en iyi uygulamalara sahip olmalarıyla tanınmış diğer işletmelerin; ürünlerini, hizmetlerini ve iş süreçlerini değerlendirmek ve onlardan öğrenebilmek için kullandığı sürekli, sistematik ve planlı bir süreçtir. Kıyaslama (Benchmarking), mükemmele ulaşmak için en iyi uygulamaların araştırılması sürecidir. İşletmenin sürekli olarak kendisini en iyi işletmelerin uygulamaları ile karşılaştırmasıdır.

Bu açıklamalardan da anlaşıldığı gibi Japonlar Kaizen’i, Batı’nın alternatifi olarak değil, tamamlayıcısı olarak kullanmaları kalite yönetimi araçlarından kıyaslama ile tanımlanabilir.