Klasik yaklaşımı benimsemiş işletmelerde, kalite ve maliyetler arasında denge kurulurken, optimum bir kalite seviyesinde minimum maliyete ulaşılır. Bu durum, maliyetleri düşürebilmek için, belirli ölçüde hataya müsaade eden bir kalite seviyesinde üretim yapılması gerektiği ortaya koymaktadır. Dolayısıyla, klasik anlayışta hataları azaltmak, maliyetleri artıracak ve sıfır hataya ulaşmak belki mümkün bile olmayacaktır. Klasik anlayışın, fonksiyonlara ayırmaya dayalı modelinde, bir kısım çalışanın üretim yaparken, bir kısmının da kaliteyi kontrol ederek sıfır hataya ulaşılması imkânsızdır. Kontrol ile kalite sağlanamayacağı gibi, ürünün her özelliğinin %100 kontrol edilmesi de mümkün değildir.

Toplam Kalite Yönetimi sistemini benimsemiş işletmelerde ise, maliyetler, hata oranları azaldıkça düşüş göstermektedir. Klasik anlayışta, ürünlerin %100 muayene edilmesi prensibine dayalı hataları önleme yöntemi, maliyetleri aşırı derecede yükseltmektedir. Bunu önleyebilmek için, muayeneden vazgeçilerek, Toplam Kalite Kontrol yöntemleri ve önleyici yaklaşımlarla kalitenin sağlanmasına çalışılmaktadır.

Bu açıklamalardan anlaşıldığı gibi kalite yönetiminde, klasik yaklaşımı toplam kalite yönetimi yaklaşımından farklı kılan faktörler klasik yaklaşımın belirli ölçüde hataya müsaade etmesi, fonksiyonlara ayırmaya dayalı modeli ve kontrol ile kalite sağlama yöntemidir. Muayeneden vazgeçilmesi ise toplam kalite yönetimi yaklaşımı kapsamındadır. Dolayısıyla doğru cevap D’dir.