Platon’a göre Sofistler, sadece Herakleitos’un değişmeyen duyular dünyasıyla ilgili oldukları için hakikati keşfedemezler. 

Adaletin güçlü olanın yararına olduğu fikri, Platon’u, sofistik kuşkuculuğu, ahlaki göreceliği çürütecek ve etik, sosyal ve politik konularda tatmin edici yanıtlar verebilecek, bir bilgi kuramı geliştirmeye götürmüştür. 

Oysa bilginin özü değişebilirliktir. Hakikat ve bilgi (episteme) Parmenides’in ortaya koyduğu fiziksel olmayan, zaman ve uzam üstü olan, değişmeyen, bir ve tek varlık alanına aittir. 

Platon’a göre öncesiz olan gerçektir, değişen şeyler de duygu dünyasıdır. 

Gerçek gerçekliklerin, yani ideaların (formların) dünyası düşünülür ve ancak duygularla kavranabilir.